Yağmur, kazalar, kaos... Zandvoort şaşırtıcı şekilde sezonun en iyi yarışına ev sahipliği yaparken, elbette geride önemli dersler de bıraktı.

FIA'nın kırmızı bayrak kararı oldukça doğruydu

Eskiden nadiren gördüğümüz kırmızı bayrak, son birkaç yıldır F1'in değişmez bir parçası olmuş vaziyette; öyle ki, 2018-2019 sezonlarında bir kez bile görmediğimiz kırmızı bayrak son dört yılda kaç kez çıktı saymadık bile.

FIA'nın işi abartması, alınan her kırmızı bayrak kararını sorgulatır oldu; öyle ki, artık gayet isabet kararlara bile epey tepki verilebiliyor.

Bunun son örneği, Guanyu Zhou'nun yoğun yağmurdaki kazasının ardından çıkan kırmızı bayrak. Birçok kişi yağmur yoğunlaştığı için kırmızı bayrak geldiğini düşündü, ancak asıl sebep Zhou'nun ilk viraj gibi tehlikeli bir noktada kaza yapması, üstelik bariyerlere de hasar vermesiydi.

Zaten bu pistte görüş ciddi sıkıntı değil, bu yüzden FIA bariyerler tamir olduktan sonra geçiş lastikleriyle yarışı devam ettirdi.

Fernando Alonso fırsat yakaladığı anda pistteki en büyük tehlike

Saf yeteneğin pistte tezahür etmesi. Alonso'nun yarışını bu cümleyle kısaca özetleyebiliriz, ancak İspanyol pilot tekrar tekrar konuşulması gereken bir yarışı geride bıraktı.

Kısaca göz atalım: müthiş bir start, oval üçüncü viraja erken frenle girip iç çizgiyi alarak çifte geçiş, pit stoplarda geri düşmesinin ardından üç saniyelik farkı iki turda eriterek yerini geri alma ve Perez'in hatasını değerlendirerek tutunulan bir ikincilik.

Nando son yıllarda hem devasa F1 tecrübesini, hem de diğer serilerden edindiği tecrübeleri müthiş değerlendiriyor. Üçüncü virajdaki geçişi tam bir IndyCar geçişiydi; doğru çizgiyi bul, gereken freni tuttur ve yeni çizgini koru. Kendisinin bu yaşında bile gelişiyor olması etkileyici.

Günün pilotu da seçilen Alonso, fırsat yakaladığı anda herkes için en büyük tehlike konumunda, hatta ve hatta kırmızı bayrak sonrası ilk iki tur düşünülürse Max Verstappen'in dahi kendini kollaması gerek.



Logan Sargeant'ın tavanı yavaş yavaş belli oluyor

Yeniden yapılanan ve artık paralı pilotlara ihtiyaç duymayan Williams, bu kapsamda sürücü akademisine yönelmeyi ve akademinin en başarılı pilotu olan Logan Sargeant'a fırsat vermeyi seçmiş, bu kararından ötürü fazla eleştirilmemişti.

Ancak görünen o ki, Sargeant asla F3-F2 yıllarındaki kadar iyi bir pilot olamayacak, nitekim F1 apayrı bir dünya. Aracın zayıf bile olsa bir şeyler sergileyebilmen, hiç olmazsa takım arkadaşından fark yememen gerekir.

Sargeant'ın ne kadar iyi olduğu bilinen Alex Albon gibi bir isimden düzenli olarak bir saniye fark yediğini, yarış performansı anlamında gelişim kaydetmediğini, üstelik zaman zaman kazalara da karıştığını düşünürsek, kendisinin şu anlık gösterebildiği neredeyse hiçbir şey yok.

Bir pilotun ne kadar iyi olacağı seneler içinde ortaya çıkar, ancak tavanını çaylak sezonunu değerlendirerek anlayabiliriz. Bir zamanlar aynı seviyede görüldüğü Oscar Piastri'nin çaylak sezonunda Lando Norris gibi bir isme baskı yaptığı düşünülürse, Sargeant için işler iyi gitmiyor, tavanının düşük olduğu da belirginleşiyor.

Williams'ın eski günlere dönüşü bu kez gerçekten başlıyor olabilir

Zaman makinesine atlayıp 1992 senesine gitseniz ve Nigel Mansell'ın 11. zaferinin ardından "bundan 30 sene sonra Williams puana hasret kalacak" deseniz, başta rahmetli Frank Williams olmak üzere bütün grid size gülerdi, ancak geldiğimiz noktada durum bu.

Williams için "toparlanıyorlar, toparlanacaklar" muhabbetleri 2006 sezonundan beri devam ediyor, ne yazık ki o dönemden beri zaman zaman gelen podyumların ve Pastor Maldonado'nun sürpriz zaferinin ötesine geçilemedi.

Fakat bu kez Williams gerçekten ışık veriyor, daha geçen sene viraj dönemeyen araç artık yüksek yere basma gücü isteyen Zandvoort gibi bir pistte dahi iyi performans veriyor. Denge sorunları az, özellikle de Alex Albon'un araca adaptasyonu şahane.

Durum sonuçlara da yansıyor, nitekim Albon ıslak zeminde dahi yumuşak hamurla devam ettiği ve 45 tur aynı lastiği kullandığı yarışı sekizinci bitirerek takımın hanesine 4 puan daha yazdırdı.

Geçen yıl Silverstone'da getirdiği ilk büyük güncellemeden bu yana hangi yoldan gideceğini keşfeden Williams, yetersiz tesislerine rağmen takımlar şampiyonasında yedinci, bu da ekstra para ödülü ve tesisleşme yolunda büyük bir ödenek anlamına geliyor.



Alpine pilotları krizi fırsata çevirmekte çok iyiler

Açık konuşalım, Pierre Gasly sezonun ilk yarısında ciddi anlamda hayal kırıklığıydı.

Sezona göz atalım: Belçika'ya kadar puan durumunda Esteban Ocon kendisinin iki kat önündeydi, Avustralya'da iki Alpine'in de yarış dışı kalmasına sebep olan kazanın suçu kendisine aitti ve fabrika takımında şans bulmasına rağmen morali pek yerinde gibi değildi.

Fakat Belçika bir milat oldu, nitekim yağmur altında erkenden pite girmesinin ve bu fırsatı değerlendirmesinin ardından gelen üçüncülük kendinin motivasyonunu ciddi anlamda yükseltti.

Gasly'nin fırsat değerlendirme becerisini Zandvoort'ta da gördük, ilk turun ardından Sergio Perez, Charles Leclerc ve Guanyu Zhou ile pite dalan Gasly, ortalık sakinleştiğinde dördüncü sırayı kapmış ve önemli puanlar alabilecek bir pozisyona gelmişti.

Kriz fırsata çevrilmişti, geriye elinden geleni yaparak beklemesi kalmıştı.

Gasly elinden geleni yaptı mı? Evet, Carlos Sainz'ı uzun süre boyunca başarıyla savundu, kuru zeminde ikinci pitlerin ardından rakibini pist üstünde de geçti. Bu geçişin sonucu da Perez'in beş saniye cezasının ardından gelen bir podyum oldu.

Alpine böylece bu sezon ikinci kez podyum görmeyi başardı, ilk podyum da Monako'da sıralama turlarını çok iyi geçiren Esteban Ocon'dan gelmişti. Ocon nasıl Monako'nun geçişe elverişsizliğini kullandıysa, Gasly de bulunduğu pozisyonun avantajlarını kullandı.

İlk turlardaki strateji kararları Norris ve Russell'ı mahvetti

Yarış başlamadan önce Norris kendisini galibiyet adayı olarak, Russell ise net bir podyum adayı olarak görmekteydi, ancak bu ikili için işler bir anda tam tersine döndü.

İlk turda bastıran yağmurun ardından McLaren'in de, Mercedes'in de tercihi pilotlarını pite almamak oldu, nitekim bu takımların tahmini yağmurun kısa sürede dineceği ve pit yapanların zarara geçeceği yönündeydi. Williams da benzer bir düşünceyle Albon'u pite almamıştı.

Tek sıkıntı, bu takımların iş işten geçtikten sonra kararlarından dönmeleri ve pilotlarını gecikmeli bir şekilde yağmur lastiklerine geçirmesiydi. Eğer ki pite girmeme kararının arkasında dursalardı zaman kaybı hiç olmazsa minimuma çekilebilirdi, ancak geç verilmiş bir karar Norris'in 15. sıraya, Russell'ın 18. sıraya kadar gerilemesine sebep oldu.

Sonuç olarak, yarışa podyum umutlarıyla başlayan iki isimden Norris yedi, Russell ise son turlardaki sıkıntıların ardından 17. olarak ayrıldılar Zandvoort'tan. Gerçek bir hayal kırıklığı... daha doğrusu gerçek bir amatörlük.

Ayrıca normal şartlarda yumuşak hamurla başlamanın mantıklı karar olduğu bir pistte Russell'ı sert hamura geçirmek de yanlış bir karardı, kendisi son turlarda yükselme şansını bu sayede çöpe attı.



Leclerc'in gerileyişi tam gaz devam ediyor

Ferrari'nin durumu zaten ortada, bu malum.

Takım ikinci yarıya performans anlamında kabus gibi başladı, pilotlar antrenman turlarında bir türlü denge yakalayamadılar, fren sorunları nedeniyle temiz bir tur atmakta zorlandılar ve sıralama turlarında Q3'e kıl payı kaldılar.

Ancak günün sonunda en büyük sıkıntı Leclerc'in tarafındaydı ve bu sıkıntıların tamamı takımdan kaynaklanmıyordu: kendisinden kaynaklanıyordu.

Q3'te iyi bir tur için zorlayan Leclerc, dokuzuncu virajın çıkışında yaşadığı önden kaymayı kontrol edemedi ve çimene temas etmesinin ardından aracının kontrolünü kaybederek aracın sol tarafını bariyerlere çarptı ve sol ön süspansiyonunu kırarak sıralama turlarına veda etti.

Yarış da kendisi için tam anlamıyla felaketti, ilk turda yağmur bastırdıktan sonra pite girmeye karar veren ancak bunu takıma çok kısa süre önce bildiren Leclerc, takımın hazırlanamamasında ve bir lastiği geç getirmesinde az da olsa pay sahibiydi -fakat bu sıkıntının en büyük sebebi Ferrari'nin farklı senaryolara hazırlıklı olamaması ve garajın pit yolunun hemen girişinde bulunması aslında.

Islak zemin lastiğine geçtikten sonra da Leclerc için işler iyi gitmedi, nitekim kendisi ilk turda Oscar Piastri ile temas yaşamış, ön kanadının sağ uç plakasını kırmış, bu parça da tabanın altına takılınca aracı hasar görmüştü.

Performansı git gide düşen Leclerc bir noktadan sonra hiçbir varlık gösteremedi ve 41. turda yarıştan çekilmeye karar verdi.

Evet, hafta sonu Ferrari için genel itibariyle kabus gibi geçmiş olabilir, ancak Leclerc'in sıkıntıları da artık göz ardı edilemez bir seviyede. Bu sene Avustralya ve Miami'nin ardından üçüncü kez kişisel bir hata yaptı Leclerc, Ferrari gibi bir takımda beşinci senesini geçiren bir pilot için bu rakam çok fazla.

Zhou için tehlike çanları çalıyor

F1'e düşük beklentilerle giriş yapan ve sadece bir sene sonra gönderileceği düşünen Zhou'nun geçen yıl herkesi şaşırttığını söyleyebiliriz, kendisi pist üstünde sık sık kendini göstermiş, fırsatları değerlendirerek hanesine birkaç puan yazdırmış ve ikinci sezon için sözleşmeyi kapmıştı.

Fakat bu sezon itibariyle görünen o ki Zhou'nun tavanına ulaşmış vaziyetteyiz. Baskıya gelemediğini, değişken koşulları değerlendiremediğini, kafasını spordan iyice çeken Valtteri Bottas'ı dahi yenemediğini ve pist üstü mücadelelerde amatörce davranabildiğini düşünürsek, arkadan gelen Theo Pourchaire'e direnmesi pek kolay olmayacak.

Sezonun ikinci yarısını Pourchaire dedikodularının gölgesinde giriş yapan Zhou bu baskının altında ezildi desek yeridir, nitekim kendisi hafta sonunu üçüncü antrenman seansındaki kaza ile açtı, yarışın 64. turunda yoğun yağmurda gelen kazada kapattı.

Monza haftası genelde sözleşmeler açısından yoğun geçer, dolayısıyla Zhou için kötü bir haber görürsek şaşırmayın. Haas koltuklarının da dolduğunu düşünürsek, yolun sonu yaklaşıyor olabilir.



Liam Lawson kariyerine müthiş başladı

Lawson ismini sene başından beri sık sık duyuyoruz, kendisi son dönemde epey kısırlaşan ve birçok yetenekli ismin gelişiminde çuvallayan Red Bull programının parlayan yıldızı konumunda.

Bu sezon bir yandan Red Bull ve AlphaTauri yedek pilotluğu yapan, diğer yandansa Super Formula'da yarışmayı sürdüren Lawson, eşsiz adaptasyon yeteneği sayesinde üstlendiği her görevi layığıyla yerine getirmekte; kendisi Super Formula'da tecrübeli isimlere karşı şampiyonluğa oynuyor.

Tüm bu çalışmalarının meyvesini eline gelen fırsatı değerlendirerek aldı Lawson, nitekim sakatlanan Daniel Ricciardo'nun yerine bu hafta sonu ilk yarışına çıktı.

Ancak hafta sonu da hafta sonuydu: yağmur, kuruyan zemin, soğuk hava, rüzgar, neredeyse sıfır antrenman fırsatı derken Pazar günü kendini keşmekeşin içinde buldu Lawson.

Bu keşmekeşten kurtulma konusunda iyi bir iş yaptığını söylemek ise mümkün, kendisi yarış boyunca olaylardan uzak durdu, aracı öğrenmeye devam ederken fırsatları da değerlendirdi ve yeri geldiğinde hasarlı Charles Leclerc'e 11. viraj gibi bir noktada atak dahi yaptı.

Mücadeleyi birçok ismin aksine lastik tüketmemesi ve hata yapmaması sayesinde 13. tamamlayan Lawson, adaptasyon yeteneğini sergileyerek iyi bir iş yaptı diyebiliriz. Gelecek hafta Monza'da ne yapacağını merakla bekleyeceğiz.

Verstappen rekor kıra kıra kazanmayı sürdürüyor

Biz yazılarımızı bu şekilde noktalamaktan yorulduk, ancak Max Verstappen rekor kırmaktan yorulmadı, yorulmadı ve yorulmadı.

Kendi evinde, taraftarların, ailesinin ve hatta kraliyet ailesinin önünde iyi bir performans sergilemek zorunda olan Max, bu baskıya değişken koşullar altında olmalarına rağmen çok iyi bir şekilde karşı koymayı başardı.

Sıralama turlarında son turlara kadar nispeten sessiz kalan Max, son turunda ise herkes hata yaparken tüm silahlarını kullandı ve 0.6 saniye gibi bir farkla pole pozisyonuna ulaştı.

Yarış başladıktan sonra bastıran yağmurda hemen pite gelemedi Max, nitekim takım arkadaşı Sergio Perez'e öncelik verilmiş ve kendisine bir tur daha pistte kalması söylenmişti.

Tur bittikten sonra hızlıca pite gelen Max birkaç aracın gerisine düşmüştü ve trafiği hızlıca yarması gerekiyordu, bu işi o kadar iyi yaptı ki bir noktada Perez'den tur başına 3.5 saniye daha hızlıydı!

Pist kururken pite önce girme sırası bu kez Verstappen'in oldu, takım, arkadan gelen Alonso'ya geçilmemek için ilk olarak daha arada kalan Verstappen'i pite almayı seçmiş, böylece kendisine liderliği de teslim etmişti.

Liderliği aldıktan sonrası ise alıştığımız senaryo: bir süre fark 2-3 saniye civarında kalır, Verstappen pitlere bir süre kala hızlı turlarla farkı 10 saniye civarına çıkarır, en geç pite giren isim olarak liderliği dahi kaptırmadan yoluna devam eder.

Uzun lafın kısası, damalı bayrağı tüm olaylara hiç aldırış etmeden lider gören Verstappen, arka arkaya dokuzuncu galibiyetine imza attı.

Bu galibiyet, on senedir Sebastian Vettel'in elinde bulunan "arka arkaya en çok galibiyet" rekorunun da egale edilmesi anlamına geliyor. Ferrari'nin evinde gelecek bir galibiyet, Verstappen'i rekorun tek sahibi konumuna getirecek.

Max'i bir kez daha tebrik ediyor, yazımızı da böylece sonlandırıyoruz.



tr.motorsport.com