Erbatur Ergenekon



Aslında yazarken genelde ‘Damien Rice’ ya da ‘Kings Of Convenience’ çalar arka planda... 3. boyuta en kolay taşıyan melodiler onlardadır laf aramızda. Ancak bu kez Sezen Aksu’nun anı duvarlarımızdan eksik etmediği melodisi ‘İkili delilik’ eşlik etmekte boş kağıda düşen kelimelere...

Hani “Artık hayatımdan çıksan diyorum, bu ikili delilik sona erse... İkimiz için de en hayırlısını diliyorum... Hiç olmamış gibi davranabilmeyi, bu yok ediciliği anlayabilmeyi, bir bilsen ne kadar yürekten istiyorum” der ya Sezen, tam da öyle bir şey.
Bu kez şarkı atmadı beni beyaz sayfanın önüne, ben şarkıyı alıp geldim. O çalsın, kelimeler nasıl olsa düşer yavaş yavaş diye...

Birkaç gündür Formula 1 ile ilgili haberleri okurken, Lewis Hamilton ile Nico Rosberg arasındaki arkadaşlık boyutlarının başlangıcını ve dönüştüğü noktayı bir an irdeledim de, yaşanan durum tam bir ‘İkili delilik’ noktasına doğru ilerlemekte.

Bakın, egoların ya da hırsların olduğu yerlerde ilişkiler de arkadaşlıklar da karanlık tarafın kontrolüne geçmeye mahkum kalır. Ne yazık ki insan doğası bu duruma yol açar. Acırdır ama gerçektir. İnsan doğası gereği sadece iç sesi ile konuşurken geçmez ayın karanlık yüzeyine. Farkında olmadan (bazen de farkında olarak) çevresinin, hatta çevresinin çevresinin bile etkisinde kalır. Tabii çevre demişken bir de ‘çevresi için’ hatta ‘desinler’ için yaşayanlar vardır ki, aslında o başlı başına hüzün dolu bir başka yazı konusu. Neyse daha da dağılmadan toplayalım...

Bu sezon F1’de yaşanan şampiyonluk çekişmesi, sağlam bir arkadaşlık ilişkisine aynen bu şekilde güneş tutulması uygulamaya başladı bile.
Formula 1’de, hatta spor dünyasında sağlam arkadaşlıklar zaten zor görülür. (Az önce dediğim ego ve hırs savaşlarının bir sonucu) Gel gelelim, Lewis Hamilton ve Nico Rosberg hız dünyasının zirvesindeki nadir dostluk örneklerinden birine sahip (ti)

Çocukluktan beri tanışan, çok iyi bir arkadaşlık kuran, aynı serilerde yarışan, aynı ekipte yer alan bir ikili. Hatta bir ara Nico Rosberg’in eski F1 Dünya Şampiyonu pilotu babası Keke Rosberg, Maddi olarak daha zor şartlarda yarış hayatına devam etmeye çalışan Lewis Hamilton ve ailesine parasal anlamda destek dahi vermişdi. Bir anlamda gönül borcu da vardır yani Hamiltonlar’ın Rosbergler’e. Ama arkadaşlıkları bundan çok öte olmuştur hep iki yıldızın. Yıllardır birlikte spor yaparlar, kahve içer, top oynarlar. Bir İngiliz bir Alman... Fıkra başlangıcı gibi ama gerçek. Biriken bolca anı...

Şimdi ise yıllardır süre gelen o arkadaşlık, parlak bir kupanın yansıyan ışığının altında gölgede kalmaya başladı.

İki yıldır Mercedes çatısı altında birlikte yarışan Rosberg-Hamilton, takımın bu sezon şampiyonluğun 1 numaralı adayı olması ile birlikte birbirlerinden adım adım uzaklaşmaya başladı. Sene başında neredeyse yedikleri içtikleri ayrı gitmeyen ‘sıkı dostlar’ son 2 yarışın ardından neredeyse hiç iletişime geçmediler. Yarış günleri kameralarda aralarındaki soğukluk da yansımakta ekranlara.

Özellikle, takımın yarış içinde mücadele iznini vermesi ile pist üstünde müthiş bir savaş vermeye başladılar. Arada sırada kazanın ucundan dönmüyor da değiller. Birbirlerini kameralar önünde tebrik ediyorlar, ancak iki pilotun da bazı noktalarda (özellikle pist üstü baskı yapma anlarında) diğer tarafın hatalı zorlamalar yaptığını düşündükleri biliniyor.

Tabii Lewis Hamilton 2. şampiyonluğuna almak Nico Rosberg ise ilk kez bu başarıyı yaşayıp adını Şampiyonlar Duvarı’na yazdırmak amacında. Ve tabii günün sonunda bu iyi ilişki bir ‘ikili delilik’ boyutuna ulaşıyor. Hamilton-Rosberg hikayesinde belki de en başarılı ancak en karanlık sayfalar şu içinde bulunduğumuz günlerde yazılıyor.

En büyük problemdir çoğu zaman hayat içinde: ‘Ben senden iyiyim, hayır ben senden iyiyim’ düşünceleri. Hırsların, egoların ilişkileri balyozla dövdüğü süreçler. Ne yazık ki, Hamilton-Rosberg ilişkisi adım adım “Lüfen görmeyeyim seni, bir yerlerde karşıma çıkma. Konuşmayalım, bakışmayalım. Ne olursun” bölgesine doğru ilerlemekte. Çoğu kıskanılarak bakılan ilişkinin vardığı nokta yani...

Bir doğal üzücü gerçektir; bazen kişisel mutluluk hedefi, acımasızlığı beraberinde getirir... Umarım şampiyonluk ve zirveye çıkmanın baş döndürücülüğü, zaten az sayıda olan spor dünyasındaki ender dostluklardan birini, tarihin tozlu sayfalarına gömmez; bu ikilinin ilişkisi bir garip delilik olup kaybolup gitmez.

Kupalar başarılar gelip geçer de, dostluklar hep baki kalır (kalmalı (keşke kalsa(kalabilse)))...