İlk FIA Formula 1 Dünya Şampiyonu Giuseppe Farina döneminin popular sürücülerinden biri değildi. Siyaset bilimleri dalında doktora yapan Farina zengin bir gençlik geçirdi ve 1932’de yarışmaya karar verdi. Aşırı derecede cesur olmasıyla tanındı. Ancak bu durum birçok kaza yapmasına ve kariyeri boyunca hastaneleri düzenli olarak ziyaret etmesine neden oldu. Birçok sürücünün kazalarda öldüğü bir dönemde çok sayıda kazadan sağ olarak kurtuldu ve “yokedilemez” bir görüntü çizdi.
Farina’nın iki rakibinin ölümüne de sebebiyet verdiği çeşitli kazalar yaptığı konuşuldu. Enzo Ferrari’nin 1983 yılında yazdığı “Piloti, che gente…” isimli kitabında Farina’nın suçluluğunu reddettiğine dair söylentiler mevcut. İtalyan amatör sürücüleri arasında çabuk yükselen Farina 1930’larda Maserati ile yarıştı. 1938 ve 1939 sezonlarında Alfa Romeo’da yarıştı.
İkinci Dünya Savaşı sonrası Farina kendi Maserati arabası ile yarıştı ve daha sonra Alfa Romeo’ya tekrar davet edildi. Jean-Pierre Wimille’nin 1949 başında ölmesi ile takıma liderlik etti. 1950’de Dünya Şampiyonu olduğunda çok büyük üstünlük kurdu. Ancak mücadele 1951’de kızıştı ve Juan-Manuel Fangio sezonu şampiyon olarak kapattı. Bunun üstüne Farina, Ferrari takımına geçti. Fakat bu takımda kendisini Alberto Ascari’nin gölgesi altında buldu. 1955 sonuna dek yarıştı ve emekliye ayrıldı. Birçok büyük kazadan kurtulan Farina, 1966 Fransa GP’sini izlemeye giderken geçirdiği kazada yaşamını yitirdi.