Ferrari nasıl 1950’den bu yana Formula 1’in bir parçasıysa, İtalya GP de başından bu yana yarış takviminin kalıcı bir parçası. Bu kez kazanamadılar ama, Ferrari’nin diğer her takımdan daha fazla kazanması şaşırtıcı olmamalı, tam olarak söylemek gerekiyorsa 18. McLaren ise 10 zaferle listede ikinci sırada.

Kendi evinde bu kadar fazla kazanan Scuderia’nın elbette hatırlamaya değer bazı özel yarışları da olacak. Bazıları şampiyonluğun kazanıldığı, bazılarının tarihi önemi var, bazen tartışmalı bir yarış oldu, bazen de sadece harika bir yarış olduğu için hatırlanmaları gerekiyor.

İşte karşınızda Ferrari’nin Monza’da kazandığı sekiz akılda kalıcı yarış.

2010 – Alonso Button’a karşı kazanıyor



Fernando Alonso, 2010’un ikinci yarısında şampiyonluk mücadelesini artırırken, Monza’da beklentiler yüksekti. Polden kalkmasına rağmen yerini McLaren’dan Jenson Button’a kaptırmıştı. Button ise McLaren’ın F-duct’ından yararlanarak Monza’da görece yüksek bir yere basma ayarı ile çıkmıştı.

Alonso pit stoplara kadar McLaren ile bir arada kalmayı başardı ve Button’dan daha fazla giderek ilk şikana kadar yaklaştı ve liderliği eline aldı ve bitime kadar elinde tuttu.

Çok fazla geçişe sahne olan bir savaş değildi, ancak ikili gergin bir yarış olmasını sağlayacak kadar yakındılar. Felipe Massa ise üçüncü olarak podyumu tamamlayan isim oldu.

Ferrari’nin o günden bu yana kendi evinde iki araçla podyumda olduğu bir yarış yok. 2017’de de olamadı.

2004 – Ne baskınlıktı ama…



Ferrari F2004 saçmalık derecesinde iyi bir araçtı, kötü strateji veya sürücü hataları bile onları 2004’te baskın olmaktan alıkoyamamıştı.

Islak pist Michelin lastiklileri favori gösterirken, kalkıştan beri kuru zeminleri kullanabilmişlerdi. Ferrari ise Bridgestone’ların hangisinin iyi olacağından emin değildi ve Rubens Barrichello geçiş lastikleriyle başlarken, Michael Schumacher ise kuruları taktı. Schumacher berbat bir ilk tur geçirdi ve ikinci şikanda spin atarak gerilere düştü. Barrichello başlarda lider götürdü, ancak geçiş lastikleri bitince sadece dört tur sonra pite gelmek zorunda kaldı.

Altı tur geçmişti ve Ferrari’ler dokuzuncu ve on birinciydi. Button ilk yarışını kazanabilecek gibi görünüyordu. Ancak Ferrari aracın tüm performansını ortaya çıkardı ve herkesten 1.5 saniye daha hızlı turlamaya başladılar. Sonunda Barrichello’nun liderliğinde rahat bir duble Ferrari’nin oldu. Başlarda ne kadar hata yaptıklarının bir önemi yoktu.

1998 – Birkaç saniyede üçüncülükten liderliğe



Schumacher polden başlamıştı, ancak kalkışta beşinciliğe düşmüş ve McLaren’dan Mika Hakkinen ve David Coulthard liderliğe yerleşmişti.

Hakkinen fren sorunları yaşıyordu ve liderliği Coulthard’a bıraktı ve üçüncülüğe yükselmiş Schumacher’in önüne düştü. 17. turda Ferrari pilotu bir adımda üçüncülükten liderliğe yükseldi.

Coulthard’ın 10 saniyelik farkı Mercedes motorunun dayanmaması ile birlikte havaya uçmuştu.



Hakkinen dumandan etkilendi ve Schumacher’in istediği de buydu. Şikandan çıkışta gücü yakaladı ve rakibini ilk Lesmo’da geçince Tifosi çılgına döndü. İnanılmaz bir andı.

Mika çok zorladı, ancak spin ile de zaman kaybedince daha da kötüleşen fren sorunu ile birlikte sezon sonuna iki yarış kala Schumacher ile aynı puana geldi.

1988 – Ferrari kazandı! Ferrari ikinci!



Ayrton Senna tüm yarışı kendisini zorlayan takım arkadaşı Alain Prost’un önünde lider götürdükten sonra yakıt sorunu yaşamıştı. Sonuçta Gerhard Berger ve Michele Alboreto’nun Ferrari’leri onu yakalamış ve son turlarda geçmek için hamle yapmışlardı.

Senna tur bindirirken Jean-Louis Schlesser’e hızlıca bir atak yapmış, ancak lastiklerini kilitleyen Schlesser Senna’yı da kendisiyle birlikte dışarı götürmüştü.

Sonraları Schlesser Ferrari’ye duble verdiği için Tifosi’nin favorisi oldu. Enzo Ferrari’nin ölümünün üzerinden sadece birkaç hafta geçmişti ve sezonda McLaren pilotları tarafından kazanılmamış tek yarıştı.

1979 – Scheckter şampiyon oluyor



1979 dünya şampiyonası Ferrari pilotları Jody Scheckter ve Gilles Villeneuve arasındaki düellodan ibaretti. Scheckter bir numaralı pilot olarak görünüyordu, ancak Villeneuve’ün de ilk yarışlardaki iyi sonuçları takımı kimi destekleyeceği konusunda kararsız bırakmıştı.

Scheckter daha sonra kendine geldi ve şampiyonada liderliğini pekiştirdi. Monza’da bunu elde etme şansı vardı. Turbo Renault’lar ilk çizgiyi kapatmıştı, ancak dayanıklılık sorunları onların çaresine bakacaktı. Scheckter liderdi ve Villeneuve ona yakın şekilde ikinci gidiyordu.

Sonuna kadar lider kaldı ve dönemin garip puan sistemi ve Jacques Laffite ve Alan Jones’un kötü yarışları sayesinde, Scheckter Tifosi’nin önünde şampiyon oldu.

Tifosi’nin bilmediği şey ise onun o yüzyılın son Ferrari şampiyonu olacağıydı!

1970 – Tatsız zafer



1970 İtalya GP, Jochen Rindt’in sıralamalardaki trajik kazası ile anılıyor, ancak yarış da tipik Monza hava koridoru festivali olarak taraftarlar için harika bir şov olmuştu.

Jackie Stewart, Jean-Pierre Beltoise, Denny Hulme, Clay Regazzoni ve Rolf Stommelen zafer için adanmış durumdaydılar ve yarış sona gelirken sürücüler bitiş çizgisine kendilerini atmak için sabırsızlanıyorlardı.

Regazzoni’nin ise farklı fikirleri vardı. İsviçreli pilot sadece beşinci yarışındaydı ve sekiz tur kala diğerlerinin karşılık veremediği bir hızda sürmeye başladı. Tur rekorunu da kırarak Stewart ve Beltoise’in 5.7 saniye önünde yarışı kazandı.

Tifosi Ferrari’nin yeni süper star pilotu için çılgına dönmüştü, ancak bir önceki gün olanlar akla geldiğinde kutlamalar uzun süremedi.

1966 – Son İtalyan galip



İtalya geçtiğimiz yarım yüzyılda Giancarlo Fisichella, Michele Alboreto ve Riccardo Patrese gibi pek çok yarış kazanan sürücü yetiştirmiş olsa da, 1966’da Ludovico Scarfiotti’den bu yana kimse İtalya GP’yi kazanamadı.

Aslnda, Scarfiotti Monza’da kazanan iki İtalyan’dan biriydi, diğeri Alberto Ascari idi. Ancak Scarfiotti bunu Ferrari’nin direksiyonunda yaptı. Takım arkadaşı Mike Parkes’ın arkasında ikinci başlayan Scarfiotti, başlarda gerilere düşse de 13. turda tekrar liderdi. Yarışın geri kalanı boyunca da orada kaldı.

Parkes’ın neredeyse altı saniye önünde kazandı ve Parkes da Denny Hulme’un Brabham’ını arkada tutarak zaferi dubleye dönüştürmüştü.

1960 – Son önden motorlu zafer



Stirling Moss 1958 Arjantin GP’sini arkadan motorlu Cooper’ıyla kazandığında F1’de önden motorlu araçların sonunun geldiğini göstermişti. Jack Brabham 1959’da ve sonra 1960’ta Cooper ile şampiyon olmuştu ve artık üreticiler de motoru sürücünün arkasına koymak için çalışmaya başlamışlardı.

Ferrari ise bir şekilde eski tasarımda kalmıştı ve kötü bir sezon geçiriyordu. Monako’da aldıkları podyum 10 yarışın sekizindeki en iyi sonuçtu.

Araç rakiplerine göre daha hafif ve kıvraktı, ancak inanılmaz bir düzlük hızına sahipti. Monza geldiğinde ise organizatörler bunun avantajını kullanmak istediler ve pistin oval ve yol bölümlerini içeren tasarımını kullandılar.

Ferrari zaferi olsun diye yapılmış bir hareket olduğu açıktı, İngiliz takımların çoğu yarışı boykot etti. Bu da Phil Hill’in Richie Ginther ve Willy Mairesse ile birlikte Ferrari 1-2-3’ü ile sonuçlandı. Rakipleri ise genelde garaj takımları ve Formula 2 araçları idi.

Zafer ise önden motorlu bir aracın son zaferi olacaktı.

###